Komornik sądowy w Polsce sprawuje urząd działający przy sądzie rejonowym, nie należy jednak do pracowników sądów i prokuratury, pracowników urzędów państwowych, ani do korpusu służby cywilnej, lecz prowadzi działające na własny rachunek jednoosobowe quasi-przedsiębiorstwo zwane kancelarią komorniczą, podlegające obowiązkowi uzyskania NIP i REGON, ale wyłączone z rejestracji w CEIDG, finansowane z ustawowo określonych kosztów komorniczych.
Podstawą prawną wykonywania zawodu komornika od 30 listopada 1997 roku do 1 stycznia 2019 roku była ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji. Od 1 stycznia 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych i ustawa z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych, które zastąpiły ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r.
Zawód zaufania publicznego to każdy zawód regulowany stanowiący profesję o wysokim znaczeniu społecznym, wymagającą odpowiednich kwalifikacji nie tylko zawodowych i zdrowotnych, lecz także charakterologicznych, tj. moralnych i etycznych, nad którego należytym wykonywaniem pieczę w imieniu państwa powierzono w drodze ustawy samorządowi zawodowemu.
Obecnie w Polsce 24 ustawy stanowią podstawę prawną działania 17 samorządów zawodów zaufania publicznego, sprawujących pieczę nad 19 takimi zawodami.
Choć zgodnie z doktryną zawodami zaufania publicznego są wyłącznie profesje uregulowane w powyższy sposób, zaufanie publiczne samo w sobie stanowi czynnik niezbędny dla wykonywania wielu innych zawodów czy pełnienia innych stanowisk, w szczególności w roli funkcjonariusza publicznego.